درواقع کی پاپ بخشی از صنعت سرگرمی کره جنوبی است که از سال ۲۰۰۰ به بعد پیشرفت چشمگیری داشت و بین مردم کره خصوصا جوانان و نوجوانان کرهای حسابی راه خودش را پیدا کرد؛ و حالا دیگر چند سالی هست که گروههای کی پاپ در ایران هم طرفداران زیادی پیدا کرده اند. طرفداران یا اصطلاحا کی پاپرهایی که حتی در مواردی از کی پاپرهای کرهای هم آتشینتر عمل میکنند!
موسیقی کرهای هم مثل بقیه موسیقی هاست که میتواند انسان را شاد، غمگین، هیجان زده یا... کند. اما داستان فقط به موسیقی ختم نمیشود. اصل داستان به خوانندهها و گروهها بر میگردد و بت (آیدول) بودن آنها برای مردم. بله مردم... همه اقشار و همه سنین؛ گرچه حرف ما فعلا نوجوانها و جوانان هستند.
به طور کلی، آنچه باید در وهله اول
بررسی شود "پاپ" است نه کی پاپ. چون حتی خود کره ایها نیز معتقدند کیپاپ چیز جدایی از سبک پاپ ندارد و درواقع فقط زبان خواننده اش متفاوت است! باید دانست که کی پاپ هم مثل هرچیز دیگری آسیبها و موارد مثبتی دارد و نمیتوان چنین پدیدهای را که تعداد زیادی از افراد طرفدارش هستند، کلا رد کرد بدون آنکه
جایگزین مناسبی برایش ایجاد شده باشد.